تقریباً همه ی فعل های انگلیسی را می توان به صورت استمراری، با زمان های استمراری به کار برد. منظور ما از زمان های استمراری، زمان هایی نظیر Present Continuous (حال استمراری)، Past Continuous (گذشته ی استمراری)، و نظیر این هاست. البته تعداد محدودی از از افعال هستند که این قابلیت را یا به طور کامل ندارند، و یا تنها در شرایطی خاص و با معنایی خاص دارند. به این افعال غیر استمراری یا Non-Action Verb خطاب می شود. در این شرایط حتا اگر نیاز باشد از زمان استمراری استفاده کنیم تا منظورمان را به مخاطب برسانیم، ناچاریم از زمان های غیر استمراری استفاده کنیم. به فعل های از این دست، فعل ایستا (Static) نیز خطاب می شود، در حالی که به فعل هایی که خاصیت استفاده به صورت استمراری را دارند، علاوه بر Action Verb (فعل های استمراری)، فعل پویا (Dynamic) هم گفته می شود. اگر تا پایان این مقاله همراه ما باشید کاملن متوجه معنا و کاربرد این فعل ها خواهید شد.

دیگر مقالات ما در زمینه ی دستور زبان (گرامر)، و آموزش زبان انگلیسی را نیز بخوانید.

فعل های غیر استمراری (Non-Action) شامل چه فعل هایی می شوند؟

• به طور کلی افعال مودال (Modal Verbs) و فعل های کمکی ذیل به صورت استمراری استفاده نمی شوند:

Should / Could / Would / Can / Shall / Will / Might / May / Must      

• فعل های کمکی و Modal ذیل فقط در شرایط و معنای خاصی می توانند به صورت استمراری استفاده شوند:

Have / Be

• فعل های ذیل اگر به صورت جایگزین برای فعل «بودن» (Be) به کار بروند غیر استمراری هستند:

Taste / Look / Sound / Feel / Smell

• فعل های ذیل تنها در شرایط و معنای خاص می توانند به صورت استمراری استفاده شوند:

Think / Want / Mean

• فعل های ذیل اصولن به صورت استمراری استفاده نمی شوند:

Like / Love / Hate / Need / Prefer / Know / Realize / Suppose / Understand / Believe / Remember / Belong / Fit / Contain / Consist / Seem / See / Hear

منظور از غیر استمراری (Non-Action) چیست؟

اجازه بدهید منظورمان را با مثال توضیح بدهیم:

I am talking right now.

مثال فوق یک جمله در زمان حال استمراری است. فعل Talk با استفاده از فعل کمکی Be و اضافه کردن –ing به صورت استمراری استفاده شده. معنای جمله «همین الان دارم حرف می زنم» است. حالا فرض کنید می خواهیم بگویم «دوست دارم همین الان حرف بزنم.» به نظرتان این جمله درست است؟:

I am liking to talk right now.

خیر! این جمله غلط است. اگرچه منظور ما این است که «دوست دارم همین الان حرف بزنم» اما استفاده از فعل Like به صورت استمراری امکان پذیر نیست.

اما در این شرایط چه کار باید کرد؟ در این شرایط تنها می توان فعل مذکور را به صورت غیر استمراری به کار برد. در مورد مثال فوق:

I like to talk right now.

اگرچه جمله ی فوق در زمان حال ساده است، اما مخاطب ما کاملن متوجه می شود که منظورمان همین حالا است. چطور؟ نخست اینکه به طور کلی موقعیتی که در آن این جمله را استفاده می کنیم می تواند نشانگر منظورمان باشد؛ دوم، از قید زمان «right now» استفاده کرده ایم؛ و سوم، گفته ایم «like to talk» و نه «like talking». یعنی اگر جمله ی فوق را به شکل ذیل می نوشیم معنایش می شد «[کلن] حرف زدن را دوست دارم»:

I like talking now.

به طور کلی فعل هایی که خاصیتی پویا یا در حال تغییر (Dynamic) داشته باشند _مانند یک فعالیت فیزیکی یا ذهنی_ را می توان به صورت استمراری به کار برد؛ اما فعل هایی که خاصیتی ثایت یا غیر متغییر (Static) داشته باشند _مانند یک وضعیت ذهنی و جسمی_ را نمی توان به صورت استمراری به کار برد. در مثال های بالا، فعل Like (دوست داشتن) یک وضعیت ذهنی است، در حالی که فعل Talk (حرف زدن) یک عمل فیزیکی است.

مروری بر فهرست افعال غیر استمراری (Non-Action):

Modal Verbs

فعل های Modal قطعیت و عدم قطعیت، و یا شدت و ضعف فعل اصلی جمله را مشخص می کنند. ما در مقاله یی جدا به انواع این فعل ها و معنایشان پرداخته ایم که خواندنش را به شما پیشنهاد می کنیم (برای خواندن این مقاله اینجا را کلیک کنید). فعل های Modal همیشه به صورت غیر استمراری استفاده می شوند. مثال:

She is shoulding go home.

She should go home.

Verb Be

اگر از فعل Be به معانی «نحوه ی رفتار» استفاده شود می توان آن را به صورت استمراری به کار برد. مثال:

Please excuse our child, he is being so playful today.

معنی: شرمنده، بچه ی ما امروز خیلی بازیگوش شده.

جمله ی فوق رفتار بچه را نشان می دهد، پس صحیح است. اما از فعل Be همچنین برای بیان «شرایط یا حالت روحی و جسمی»، و همچنین به معنای «وجود داشتن»، و یا «اعلام وضعیت آب و هوا، دما، مسافت، سن و غیره» هم استفاده می شود. اگر چنین باشد، نمی توان آن را به صورت استمراری استفاده کرد. مثال:

He is being hungry.

He is hungry.

He is being tired.

He is tired.

It is being hot today.

It is very hot today.

It is being 25 degrees today.

It is 25 degrees today.

It is being 35 kilometers from Karaj to Tehran.

It is 35 kilometers from Karaj to Tehran.

She is being 20 years old this year.

She is 20 years old this year.

Have

فعل Have اگر به معنای «مالکیت»، و یا به عنوان «فعل کمکی» به کار برود قابل استفاده به صورت استمراری نیست. مثال:

I am having a present.

I have a present.

We are having a big house.

We have a big house.

در بقیه ی موارد می توان از فعل Have به صورت استمراری استفاده کرد. مثال:

We are having a good time.

They are having a party.

You are having dinner together.

She is having a drink.

I am having a headache.

Verbs of Sense

فعل هایی که بیان گر «حس» باشند و بتوانیم آن ها را با «فعل Be» جایگزین کنیم قابل استفاده به صورت استمراری نیستند. این فعل ها به فارسی «به نظر رسیدن» ترجمه می شوند. مثال:

The food is tasting good.

The food tastes good.

She is looking depressed.

She looks depressed.

The music is sounding nice.

The music sounds nice.

I am feeling sick.

I feel sick.

The flower is smelling pleasant.

The flower smell pleasant.

اگر این فعل ها به معنای اصلی شان استفاده شوند، می توانیم آن ها را به صورت استمراری بنویسیم. مثال:

I am tasting the food.

I am looking at the picture.

We are sounding the alarm because the enemy is near here!

I am feeling better today.

She is smelling the flower.

Think

اگر Think به معنای «عقیده داشتن» یا «نظری داشتن» به کار برود نمی توان آن را به صورت استمراری به کار برد. مثال:

I am thinking everyone should choose the way they dress.

I think everyone should choose the way they dress.

I am thinking she is not from here.

I think she is not from her.

اگر Think به معنای «فکر کردن» به کار برود می شود آن را به صورت استمراری به کار برد. مثال:

What are you thinking about?

I am thinking about taking a trip to Europe.

Want و Mean

فعل Want در شرایط عادی به صورت استمراری استفاده نمی شود، مگر در جمله یی با محتوایی نظیر مثال ذیل:

You are always wanting something.

معنی: تو دائم در حال خواستن چیزی هستی. (منظور اینکه دائم در حال بهانه گرفتن هستی.)

فعل Mean هم به معنای «معنی داشتن» به صورت استمراری به کار نمی رود. اما اگر آن را به معنای «قصد داشتن» به کار ببریم می توان از آن به صورت استمراری استفاده کرد. مثال:

I have been meaning to contact you, but the phone lines were disconnected.

معنی: دائم قصد داشتم با تو تماس بگیرم، اما خط های تلفن قطع بودند.

باقی فهرست

باقی فعل هایی که در فهرست آمده اند را نمی توان به صورت استمراری به کار برد. فهرست فوق شامل همه ی افعال Non-Action نمی شود، امکان دارد فعل های دیگری هم وجود داشته باشد که ما از قلم انداخته باشیم.

آیا شما فعل دیگری را می شناسید که نتوان به صورت استمراری استفاده کرد؟ در قسمت نظرات این فعل ها را به ما معرفی کنید تا در فهرست فعل های Non-Action قرار بدهیم.  و آیا استفاده ی استمراری برای فعل هایی که ما در فهرست فعل های Non-Action قرار داده ایم می شناسید؟ آن ها را هم به ما معرفی کنید تا در این مقاله قرار بدهیم.